Çok daralıyorum ve bazen insanlar gözüme çok fazla batıyor. Her hareketleri her eylemleri kıpırdamaları , sözleri nefes almaları bile sinirlendiriyor beni ve onlara iyi davranmam gerek, onlara yardım etmem gerek, onlarla birlikte yaşamam …gerekiyor. O zaman derin bir nefes alıyorum ve kendime defalarca aynı cümleyi tekrarlıyorum; “Allah rızası için,Allah rızası için… Allah rızası için… Allah rızası için…” . Bunu o kadar çok söylüyorum ki artık etrafımdakileri görmez duymaz oluyorum; bütün gün Allah rızası diye diye çalışıyorum, üzerime düşen görevleri itinayla yerine getiriyorum ve birde bakmışım; gerginliğim yanıp kül olmuş… Onları tekrar görür oluyorum,duyar oluyorum ve hepsine gülümseyerek diyorum ki;
“Kim çay demliyor?”
//Beşerler
söylediği gibi , yalnızca Allah rızası için bazen..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder