Seni sorsa birisi,sustuğu kadar tanıyorum derim.Sükûtuyla ne kadar tanılırsa o kadar…Tüm olan bitene rağmen,ben kendimi ne kadar tanıyorsam o kadar…
Bildiğim bir şeyden eminim ; gerekmedikçe susma huyum yoktur bilirsin,konuşmak sanki bir görev üstüme.Yapmasam olmayacakmış gibi.Sebebi olacakmışım gibi olumsuzlukların…Ben de gittiği yere kadar konuşmayı kurtarıcı olarak görüyorum…İzın verdikleri vakte kadar…
Sen susarsan,ben nasılsa burdayım/Ya ben susarsam…Güzel Dost,beni susturma sen olur mu…Soğuk,uyuşturarak-ağır ağır öldürür insanı..Birlikte yola çıktıgımız bu seyirde,bende bir uyuşukluk hâli gördüğün ân,gir devreye..Bizim için..Zira,benim “gel” demeye mecalim olmayabilir…
Dost’a…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder